แว่วเสียงพริ้งเพราะเสนาะโสต
หันเหแลโลดปะพบพักตร์
กลมรีเนื้อเรื่อชมพูแลดูช่างน่ารัก
พิศเพ่งเร่งรักได้ไม่แคลงใจ
ด้วยต้องตางามงอนละอ่อนจิต
โน้มนำไปให้คิดถึงไหนๆ
ครองแก้วมณีมีค่าคว้ามาจะยากสักเพียงไร
ไร้สติยับยั้งชั่งใจ เอาน่า!!ซักเท่าไรจะลองดู
ดวงตากลม ดำขับ รับขนง
จมูกทรงเข้ารูปเรียง เคียงแก้มหอม
ปากแดงดังชาดแต้มยามแย้มยิ้มยวนมวลภมร
บินร่อนด้วยเข้าใจ เยื่อใยยัง
ลืมคิดว่าเสียงเสนาะที่โสตสดับ
ไกลเกินจับระยะได้เป็นไหนๆ
คนอื่นก็ ยินด้วยดังอวยชัย
จิตใจ น้อมยินดีมิต่างเรา
อันว่ารูปสวยใส นัยน์ตาต้อง
คนอื่นมองก็ว่าดีมิได้ต่าง
แห่แหน เชิดชูมิเว้นวาง
เบียดบังจนไร้ทางจะเดินเคียง
แม้คำพูดจากปากนางที่อ่อนหวานนานเพียงนิด
ชุบชีวิตที่เศร้าหมองจนผ่องใส
จะว่ากายเป็นบ่าวของเจ้าใจ
ก็คงใช่เพราะชื่นได้ ในคำนาง
สิ่งใดหนอน่ากลัวกว่าความรัก
สิ่งใดหนอจะน่ารักกว่าหญิงสวย
สิ่งใดหนอจะชื่นจิตมากมายเท่าคำอวย
สิ่งใดจะระทวยเท่าหญิงสวยอวยได้ไม่จริงใจ
หรือว่าทุกข์เกิดขึ้นได้เพราะความคิด
หรือว่าคิดคือฤทธิ์ให้ติดหลง
หรือว่าคิดเปลี่ยนเมตตาเป็นอยากได้ครอบครองนวลอนงค์
เมื่อไม่ได้ดังประสงค์ก็โกรธา
กลับมานั่งนิ่งเนิบๆดูการเคลื่อน
สิ่งกระทบพาจิตเลื่อนขึ้นก็ชื่น ลงก็ฝืนแทบเป็นบ้า
จะห้ามได้หรือไรเล่าซึ่งศาสตรา
ตัวคุณค่าคือรู้ตัวและดับได้ ละภัยจากภายใน
ขอขอบคุณ คำคมโดนๆ จาก : mthai.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น